BÖLÜM 2 - GECİKTİRMEYİN

Merhaba

Bugün nasılsınız?

Beni sorarsanız iyiyim. Yani en azından yazacak kadar iyi. Size bunları anlatırken bende heyecanlanıyorum. Siz okurken ne hissediyorsunuz bilmiyorum ama. Birinci kişi olarak yazmak biraz heyecanlı. Size lise hayatımdan bahsetmiştim. Tabiki o kadar kısa bitmedi. Elime kahvemi aldım ve sizler için geçmişe gidiyorum. Evet lise 1. Liseyle ilk tanışmamdan sizlere bahsetmiştim. Her şey çok eğlenceli gidiyordu. Aşk hayatım hariç tabi. Hala fark edilememiştim onun tarafından. Onun çok güzel bir arkadaş grubu vardı. İçlerinden en yakın olanı belli oluyordu tabi. İsim vererek anlatmak istemiyorum. Platoniğim ve arkadaşı x diyelimツ. Her teneffüs karşılaşmayı denk getirdiğim halde asla beni fark etmemişti. Arkadaşı x hariç tabi. Muhtemelen her teneffüs dedektif gibi izlenmekten rahatsız oldu ki bir süre sonra bakışlarıyla bizi kovmaktan beter etmişti. Aslında haksız sayılmaz. Her öğlen aynı yemek yeme yeri, her çıkışta aynı otobüse denk gelmek için boş otobüse bile binmemek. Bu süreç böyle sürdü. Ama bir gün hepinizin merak ettiği o kara haber geldi arkadaşlar. Artık bir sevgilisi vardı…

Çok üzülmüştüm ama bir yandan da beklediğim bir olaydı.Hayatının sonuna kadar böyle devam etmeyecekti ya. Artık biraz kendimi çekmiştim. Sürekli görmek için karşısına çıkmıyordum. O beklenen gün geldi artık depresyon kaçınılmazdı. Aslında ben kendimi öyle alıştırmıştım ki sadece görmek bile yetiyordu fazlasında hiç gözüm yoktu. Artık ondan kaçıyordum. Sınıftaki hiçbir eğlenceye, şakaya katılamaz oldum. Hepiniz yaşamışsınızdır. Evet benim için dünyanın sonuyduツ. Şimdi düşündükçe gülüyorum o hallerime.

9. sınıf benim için böylece kapandı. Çok güzel şeyler öğrenmiştim. Çok güzel arkadaşlarım oldu. İlk aşk acımı yaşadım. Artık yaz tatili zamanı gelmişti. Biraz stalk biraz arkadaşlarla gezme derken yaz tatilini bitirdik. Tabi aile içindeki gündemimiz okulumu değiştirmek yine gün yüzüne çıkmıştı. Okulumu ve arkadaşlarımı çok seviyordum. Bu konuyu asla kabullenmek istemedim.

10. sınıf başlıyordu. Okulun ilk günü yine çok heyecanlıydım. Çok uzun zaman olmuştu platoniğim ile karşılaşmayalı. Tabi bu süreçte sevgilisinden ayrılmıştı. Çok büyük hevesle okula geldim. Artık bir şeyleri geciktirmek istemiyordum. Onunla konuşacaktım. Okula geldim. Gözlerim her yerde onu aradı ama göremedim. Arkadaşlarının yanında yoktu. Etrafta x de gözükmüyordu. Geç kaldıklarını düşündüm ve ilk derse girdim. Teneffüsü iple çekiyordum hala görebilmek için. Teneffüse çıktık ve işte o an. Gelmişlerdi ama ikisinin de üzerinde okul kıyafeti yoktu. Müdürün odasında beklediler. Bişeylerin olduğunu anlamıştım. Benim için çıkmaz yine başlıyordu. Öğrendim ki okul değiştirmiş. Bunu öğrendiğimde çok üzülmüştüm. Artık aynı hevesle kalkıp heyecanla okulun kapısından girmiyordum. Ailemin gündeminde olan okul değiştirme artık iyice ciddiye binmişti ve dört yakın arkadaş olarak bizde okuldan gitme kararı aldık. Her şey artık hazırdı. Yeni okul maceramızda bizi neler bekliyordu bilmiyorduk. Platoniğimi soracak olursanız onu o günden sonra hiç görmedim. 6 sene geçti üzerinden ve biz bir kere bile karşılaşmadık. Bitti sanmayın başımıza neler geldi anlatmak için sabırsızlanıyorum. Yeni okul maceramızda görüşmek üzere.